آسیب ACL چیست؟

آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL) به معنای پارگی یا کشیدگی رباط صلیبی قدامی است – یکی از باندهای قوی بافتی که به اتصال استخوان ران (فمور) به استخوان ساق پا (درشت‌نی) کمک می‌کند. آسیب‌های ACL معمولاً در طول ورزش‌هایی رخ می‌دهند که شامل توقف‌های ناگهانی یا تغییر جهت، پریدن و فرود آمدن هستند – مانند فوتبال، بسکتبال، فوتبال آمریکایی و اسکی سراشیبی.

بسیاری از افراد هنگام وقوع آسیب ACL، صدای “تق” یا احساس “تق‌تق” در زانو را می‌شنوند. زانوی شما ممکن است متورم شود، احساس ناپایداری کند و تحمل وزن برای آن بسیار دردناک شود.

بسته به شدت آسیب ACL شما، درمان ممکن است شامل استراحت و تمرینات توانبخشی برای کمک به بازیابی قدرت و ثبات باشد، یا جراحی برای جایگزینی رباط پاره شده و سپس توانبخشی. یک برنامه تمرینی مناسب ممکن است به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند.

علل

رباط‌ها باندهای قوی بافتی هستند که یک استخوان را به استخوان دیگر متصل می‌کنند. ACL، یکی از دو رباطی که در وسط زانو از هم عبور می‌کنند، استخوان ران شما را به استخوان ساق پا متصل کرده و به تثبیت مفصل زانوی شما کمک می‌کند.

آسیب‌های ACL اغلب در طول فعالیت‌های ورزشی و تناسب اندام که می‌توانند به زانو فشار وارد کنند، رخ می‌دهند:

• کاهش ناگهانی سرعت و تغییر جهت (برش)
• چرخش با پای محکم روی زمین
• فرود نامناسب از پرش
• توقف ناگهانی
• دریافت ضربه مستقیم به زانو یا برخورد، مانند تکل فوتبال

هنگامی که رباط آسیب می‌بیند، معمولاً پارگی جزئی یا کامل بافت وجود دارد. یک آسیب خفیف ممکن است رباط را کشیده اما آن را دست‌نخورده باقی بگذارد.

عوامل خطر

تعدادی از عوامل وجود دارند که خطر آسیب ACL شما را افزایش می‌دهند، از جمله:

• زن بودن – احتمالاً به دلیل تفاوت در آناتومی، قدرت عضلانی و تأثیرات هورمونی
• شرکت در ورزش‌های خاص، مانند فوتبال، بسکتبال، ژیمناستیک و اسکی سراشیبی
• آمادگی جسمانی ضعیف
• استفاده از الگوهای حرکتی نادرست، مانند حرکت زانوها به سمت داخل در حین اسکات
• پوشیدن کفش نامناسب
• استفاده از تجهیزات ورزشی که به خوبی نگهداری نشده‌اند، مانند اتصالات اسکی که به درستی تنظیم نشده‌اند
• بازی روی چمن مصنوعی

عوارض

افرادی که دچار آسیب ACL می‌شوند، خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز در زانو دارند. آرتروز ممکن است حتی اگر شما جراحی بازسازی رباط را انجام دهید، رخ دهد.

عوامل متعددی احتمالاً بر خطر آرتروز تأثیر می‌گذارند، مانند شدت آسیب اولیه، وجود آسیب‌های مرتبط در همان مفصل یا سطح فعالیت پس از درمان.

پیشگیری

آموزش و تمرینات مناسب می‌تواند به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند. یک پزشک ورزشی، فیزیوتراپیست، مربی ورزشی یا سایر متخصصان در پزشکی ورزشی می‌توانند ارزیابی، آموزش و بازخورد ارائه دهند که به شما در کاهش خطرات کمک می‌کند.

برنامه‌های کاهش آسیب ACL شامل:

• تمرینات برای تقویت عضلات مرکزی بدن – از جمله باسن، لگن و شکم پایین – با هدف آموزش ورزشکاران برای جلوگیری از حرکت زانو به سمت داخل در حین اسکات
• تمریناتی که عضلات پا را تقویت می‌کنند، به ویژه تمرینات همسترینگ، برای اطمینان از تعادل کلی در قدرت عضلات پا
• آموزش و تمرین با تأکید بر تکنیک صحیح و وضعیت زانو هنگام پریدن و فرود آمدن از پرش‌ها
• آموزش برای بهبود تکنیک هنگام انجام حرکات چرخشی و برش

آموزش برای تقویت عضلات پاها، باسن و هسته بدن – و همچنین آموزش برای بهبود تکنیک‌های پرش و فرود و جلوگیری از حرکت رو به داخل زانو ممکن است به کاهش خطر بالای آسیب ACL در ورزشکاران زن کمک کند.

تجهیزات

از کفش و پد مناسب برای ورزش خود استفاده کنید تا به جلوگیری از آسیب کمک کنید. اگر اسکی سراشیبی می‌کنید، مطمئن شوید که اتصالات اسکی شما توسط یک متخصص آموزش‌دیده به درستی تنظیم شده‌اند تا در صورت افتادن، اسکی‌های شما به درستی رها شوند.

به نظر نمی‌رسد استفاده از بریس زانو از آسیب ACL جلوگیری کند یا خطر آسیب مکرر پس از جراحی را کاهش دهد.

تشخیص

در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما زانوی شما را از نظر تورم و حساسیت بررسی می‌کند – زانوی آسیب‌دیده شما را با زانوی سالم شما مقایسه می‌کند. او همچنین ممکن است زانوی شما را در موقعیت‌های مختلف حرکت دهد تا دامنه حرکت و عملکرد کلی مفصل را ارزیابی کند.

اغلب تشخیص تنها بر اساس معاینه فیزیکی قابل انجام است، اما ممکن است به آزمایش‌هایی برای رد سایر علل و تعیین شدت آسیب نیاز داشته باشید.

این آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• اشعه ایکس. ممکن است برای رد شکستگی استخوان به اشعه ایکس نیاز باشد. با این حال، اشعه ایکس بافت‌های نرم مانند رباط‌ها و تاندون‌ها را نشان نمی‌دهد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویری از بافت‌های سخت و نرم بدن شما استفاده می‌کند. MRI می‌تواند میزان آسیب ACL و نشانه‌های آسیب به سایر بافت‌های زانو، از جمله غضروف را نشان دهد.

جراحی

پزشک شما ممکن است جراحی را توصیه کند اگر:

• ورزشکار هستید و می‌خواهید به ورزش خود ادامه دهید، به ویژه اگر ورزش شامل پریدن، برش یا چرخش باشد
• بیش از یک رباط یا غضروف فیبری در زانوی شما نیز آسیب دیده باشد
• آسیب باعث می‌شود زانوی شما در طول فعالیت‌های روزمره دچار خمیدگی ناگهانی شود

در طول بازسازی ACL، جراح رباط آسیب‌دیده را برداشته و آن را با قطعه‌ای از تاندون – بافتی مشابه رباط که عضله را به استخوان متصل می‌کند – جایگزین می‌کند. این بافت جایگزین، گرافت نامیده می‌شود.

جراح شما از قطعه‌ای از تاندون از قسمت دیگری از زانوی شما یا تاندون یک اهداکننده متوفی استفاده خواهد کرد.

پس از جراحی، شما یک دوره توانبخشی را از سر خواهید گرفت. بازسازی موفقیت‌آمیز ACL همراه با توانبخشی دقیق معمولاً می‌تواند ثبات و عملکرد را به زانوی شما بازگرداند.

هیچ چارچوب زمانی مشخصی برای بازگشت ورزشکاران به بازی وجود ندارد. به طور کلی، حدود یک سال طول می‌کشد تا ورزشکاران بتوانند با خیال راحت به بازی بازگردند. پزشکان و فیزیوتراپیست‌ها آزمایش‌هایی را برای سنجش ثبات، قدرت، عملکرد و آمادگی زانوی شما برای بازگشت به فعالیت‌های ورزشی در فواصل مختلف در طول توانبخشی شما انجام خواهند داد. مهم است که قبل از بازگشت به فعالیتی با خطر آسیب ACL، از بهینه‌سازی قدرت، ثبات و الگوهای حرکتی اطمینان حاصل شود.

اگر در مورد آسیب‌های ACL، جراحی یا بهبودی سوالی دارید، لطفاً با تیم ما تماس بگیرید.