تیرزپاتید: تازه وارد برای چاقی و نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده
- تیرزپاتید یک داروی جدید است که در ماه مه ۲۰۲۲ توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان دیابت شیرین نوع ۲ (T2DM) تأیید شده است.
- تیرزپاتید یک پلی‌پپتید سنتتیک و آگونیست دوگانه برای گیرنده‌های پپتید شبه گلوکاگون-۱ (GLP-1) و پلی‌پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز (GIP) است. تیرزپاتید، «توئین‌کرتین»، ویژگی‌های متمایزی از آگونیست‌های گیرنده GLP-1 نشان می‌دهد. از نظر عملکردی، تیرزپاتید ترشح انسولین از پانکراس را تحریک کرده و هایپرگلیسمی را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، تیرزپاتید سطح آدیپونکتین را نیز افزایش می‌دهد. توانایی آگونیسم دوگانه، هایپرگلیسمی را به طور قابل توجهی بیشتر از عوامل آگونیست GLP-1 کاهش داده و اشتهای بیمار را کم می‌کند.
- این دارو منجر به بهبود قابل توجه کنترل قند خون و کاهش وزن در بیماران مبتلا به T2DM می‌شود و مزایایی مشابه داروهای GLP-1 مانند سماگلوتاید را به حداکثر می‌رساند. تیرزپاتید در حال حاضر به عنوان یک داروی خط دوم دیابت، مشابه داروهای GLP-1 مانند سماگلوتاید، استفاده می‌شود و هفته‌ای یک بار از طریق تزریق زیرجلدی (SQ) با تنظیمات دوز افزایشی تجویز می‌گردد.
- تیرزپاتید برای درمان دیابت شیرین نوع ۱ (T1DM) تأیید نشده است و مطالعاتی روی بیماران مبتلا به پانکراتیت روی آن انجام نشده است. تیرزپاتید همچنین می‌تواند اثربخشی در کاهش وزن نشان دهد که منجر به استفاده خارج از برچسب آن برای درمان چاقی می‌شود.
- دوز اولیه تیرزپاتید برای شروع درمان ۲.۵ میلی‌گرم است که هفته‌ای یک بار به صورت زیرجلدی (SQ) تجویز می‌شود، با هدف اصلی شروع درمان و نه کنترل قند خون. پس از ۴ هفته، دوز به ۵ میلی‌گرم زیرجلدی (SQ) هفته‌ای یک بار افزایش یابد. برای کنترل بیشتر قند خون، دوز را پس از حداقل ۴ هفته مصرف دوز فعلی، به میزان ۲.۵ میلی‌گرم افزایش دهید. حداکثر دوز تیرزپاتید ۱۵ میلی‌گرم زیرجلدی (SQ) هفته‌ای یک بار است.
- عوارض جانبی اصلی مربوط به دستگاه گوارش هستند، اما سایر عوارض جانبی نیز به ندرت گزارش شده‌اند. کاهش اشتها به طور مکرر گزارش می‌شود، اگرچه این می‌تواند یک عامل اتیولوژیک کمک‌کننده در کاهش وزن عمدی باشد. سایر عوارض جانبی کمتر شایع شامل تاکی‌کاردی سینوسی، آسیب حاد کلیوی ثانویه به کم‌آبی، واکنش‌های حساسیتی، سنگ کیسه صفرا و التهاب کیسه صفرا، بدتر شدن رتینوپاتی از قبل موجود و هیپوگلیسمی است.
- بیمارانی که از سایر عوامل GLP-1 مانند سماگلوتاید یا لیراگلوتاید استفاده می‌کنند، نباید تیرزپاتید برایشان تجویز شود. بیماران تحت درمان با انسولین می‌توانند درمان با تیرزپاتید را آغاز کنند و دوز انسولین را با احتیاط کاهش دهند تا خطر هیپوگلیسمی به حداقل برسد.
- تیرزپاتید در بیماران مبتلا به سرطان مدولاری تیروئید منع مصرف دارد. تیرزپاتید همچنین در سندرم نئوپلازی غدد درون‌ریز متعدد نوع ۲ (MEN-2) منع مصرف دارد.
- نتایج کارآزمایی SURMOUNT-4 بر لزوم ادامه فارماکوتراپی برای جلوگیری از بازگشت وزن و اطمینان از حفظ کاهش وزن و مزایای کاردیومتابولیک مرتبط با آن تأکید می‌کند.
- کارآزمایی SUMMIT نشان داد که درمان با تیرزپاتید منجر به کاهش خطر ترکیبی مرگ ناشی از علل قلبی عروقی یا بدتر شدن نارسایی قلبی نسبت به دارونما و بهبود وضعیت سلامت در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده و چاقی شد.
