سرطان سینه و سلامت قلب و عروق: نکات کلیدی

سرطان سینه و سلامت قلب و عروق: نکات کلیدی

سرطان سینه و سلامت قلبی عروقی: نکات کلیدی

نکات کلیدی زیر از یک بررسی در مورد سرطان سینه و سلامت قلبی عروقی (CV) قابل توجه هستند:

  1. سرطان سینه یک چالش مهم بهداشت عمومی است که ۲۵٪ از موارد سرطان را تشکیل می‌دهد.
  2. همه متخصصان قلب باید قادر به اجرای اقدامات پیشگیرانه برای بیماران مبتلا به سرطان سینه، بهینه‌سازی عوامل خطر قلبی عروقی و تشخیص اثرات قلبی عروقی درمان سرطان سینه باشند. 
  3. سمیت‌های قلبی عروقی مرتبط با درمان سرطان (CTR-CVTs) ناشی از شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا ایمونوتراپی معمولاً شامل اختلال عملکرد قلبی عروقی، بیماری عروق کرونر، سکته مغزی، ترومبوآمبولی وریدی و فیبریلاسیون دهلیزی هستند و ممکن است شامل سایر آریتمی‌ها، فشار خون شریانی، میوکاردیت، پریکاردیت یا بیماری دریچه‌ای قلب نیز باشند.
  4. عوامل خاصی با سمیت‌های مشخصی مرتبط هستند، به عنوان مثال، آنتراسایکلین با نارسایی قلبی، اختلال عملکرد بطن چپ و آریتمی‌ها. سمیت‌های قلبی عروقی معمول هر نوع عامل در مقاله توضیح داده شده است. مواردی که با پرتودرمانی مرتبط هستند ممکن است سال‌ها پس از پایان درمان سرطان ظاهر شوند. 
  5. ارزیابی خطر قلبی عروقی قبل از شروع درمان سرطان توصیه می‌شود. ابزار ارزیابی خطر HFA-ICOS (انجمن نارسایی قلبی و جامعه بین‌المللی کاردیو-انکولوژی) قبل از درمان‌های هدفمند با آنتراسایکلین یا گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی انسانی ۲ (HER2) توصیه می‌شود. SCORE2/SCORE2-OP اروپا (ارزیابی سیستماتیک خطر کرونر ۲/ارزیابی سیستماتیک خطر کرونر ۲-افراد مسن) قبل از شروع فلوروپیریمیدین‌ها، درمان هورمونی یا پرتودرمانی توصیه می‌شود. 
  6. پیشگیری از CTR-CVT می‌تواند نتایج انکولوژیک و قلبی عروقی را بهینه کند.
    1. ورزش‌درمانی باید در مراحل اولیه درمان آغاز شود و پس از آن نیز ادامه یابد تا کاهش آمادگی قلبی تنفسی ناشی از درمان سرطان کاهش یابد.
    2. آنتراسایکلین لیپوزومی یا دکسرازوکسان باید در بیمارانی که در معرض خطر بالای اختلال عملکرد قلبی مرتبط با درمان سرطان هستند و درمان با آنتراسایکلین برای آنها برنامه‌ریزی شده است، در نظر گرفته شود.
    3. بتا-بلاکرها، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEIs) و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs) در بیمارانی که آنتراسایکلین و/یا تراستوزوماب دریافت می‌کنند، استفاده شده‌اند، اگرچه نتایج متفاوتی داشته است. یک متاآنالیز نشان داد که در بیماران دریافت‌کننده تراستوزوماب، بتا-بلاکرها (از نظر آماری معنی‌دار)، ACEIs یا ARBs محافظت بیشتری در کسر جهشی بطن چپ ایجاد می‌کنند.
  7. در بیماران با خطر پایین یا متوسط CTR-CVT، درمان سرطان سینه باید به سرعت آغاز شود و انکولوژیست‌ها باید نظارت قلبی عروقی را بر عهده بگیرند. ارجاع به متخصص کاردیو-انکولوژی برای بیماران با خطر بالا یا بسیار بالا یا برای کسانی که دچار CTR-CVT می‌شوند، توصیه می‌شود. پایش ممکن است شامل ارزیابی الکتروکاردیوگرام، اکوکاردیوگرام و/یا بیومارکرها در ابتدا و/یا در فواصل زمانی در طول و پس از درمان باشد.
  8. تصمیمات مدیریتی در مورد CTR-CVT باید از طریق یک رویکرد چند رشته‌ای اتخاذ شود. پزشکان باید به مفهوم کاردیوتوکسیسیته مجاز پایبند باشند و نیاز به درمان سرطان را در مقابل بار CTR-CVT متعادل کنند. تصمیمات برای قطع درمان سرطان یا شروع داروهای محافظ قلب باید بر اساس شدت علائم قلبی عروقی یا اختلال عملکرد قلبی و عامل(های) خاص باشد. 
  9. توصیه‌های مدیریتی برای سناریوهای بالینی خاص در زیر آمده است: 
    1. در بیمارانی که در عرض ۶۰ روز پس از شروع درمان با مهارکننده نقطه کنترل ایمنی (ICI) دچار میوکاردیت می‌شوند، باید بستری شدن، قطع درمان ICI، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلب و شروع کورتیکواستروئیدهای با دوز بالا در نظر گرفته شود.
    2. در بیمارانی که فشار خون آنها بالای 160/100 میلی‌متر جیوه باقی می‌ماند، درمان سرطان باید به تعویق افتاده یا قطع شود. برای حفظ فشار خون <140/90 میلی‌متر جیوه، ACEI یا ARB درمان‌های خط اول هستند و مسدودکننده کانال کلسیم دی‌هیدروپیریدین خط دوم است.
    3. ضد انعقاد در فیبریلاسیون دهلیزی برای افرادی که امتیاز CHA2DS2-VASc یا CHA2DS2-VA مناسب دارند، توصیه می‌شود، با ضد انعقادهای خوراکی غیر ویتامین K به عنوان عوامل ترجیحی و هپارین با وزن مولکولی پایین به عنوان جایگزین.
    4. در بیمارانی که نیاز به روازکولاریزاسیون یا درمان ضد ترومبوتیک دارند، درمان باید بر اساس خطر ترومبوتیک و خونریزی بیمار که هر دو در زمینه سرطان بالاتر هستند، شخصی‌سازی شود. توجه ویژه به بیماران مبتلا به ترومبوسیتوپنی ضروری است.
  10. بیمارانی که دچار ترومبوآمبولی وریدی، سندرم حاد کرونری، واسواسپاسم، ضایعات دریچه‌ای ناشی از پرتودرمانی یا بیماری مزمن پریکارد می‌شوند، باید طبق دستورالعمل‌های استاندارد درمان شوند.

 

https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehae637/7775367

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *