«دررفتگی» شانه زمانی اتفاق میافتد که گوی در بالای استخوان بازو (قسمت بالایی بازو) نسبت به حفره، که به آن گلنوئید نیز گفته میشود، از موقعیت خود خارج شود. معمولاً دررفتگی یک آسیب پرانرژی است که ناشی از برخورد ورزشی، تصادف وسایل نقلیه موتوری، سقوط از ارتفاع، یا حتی در اثر تشنج است. گاهی اوقات گوی خود به خود به حفره بازمیگردد و در مواقع دیگر، جااندازی رسمی توسط یک مربی ورزشی، یک متخصص ارتوپد، یا در اورژانس مورد نیاز است.
اغلب وقتی شانه در میرود، به ساختارهای اطراف آن آسیب وارد میشود. گوی یا حفره میتواند در نتیجه ضربه پرانرژی دچار شکستگی شود. در بیماران زیر ۳۰ سال، معمولاً پارگی پوشش غضروفی در مفصل به نام لابروم یا عمیقترین لایه بافتی به نام کپسول مشاهده میشود. در بیماران بالای ۴۰ سال، خطر پارگی روتاتور کاف یا تاندون دوسر بازو افزایش مییابد.
معاینه توسط یک متخصص پزشکی به همراه عکسبرداری اشعه ایکس برای تأیید موقعیت گوی نسبت به حفره یا وجود هرگونه شکستگی مرتبط، توصیه میشود. درمان اولیه شامل استفاده از آویز دست برای حمایت از شانه و جلوگیری از دررفتگی آن است. یخ موضعی و داروهای ضد التهاب اغلب برای کنترل درد و تورم استفاده میشوند. معمولاً، بسته به یافتههای اشعه ایکس، امآرآی برای ارزیابی پارگی احتمالی لابروم، کپسول یا روتاتور کاف تجویز میشود.
برنامه درمانی نهایی به سن بیمار، یافتههای امآرآی و تعداد دفعات دررفتگی شانه بستگی دارد. در شرایط خاص، شانه میتواند با موفقیت با یک دوره استراحت در آویز دست، اصلاح فعالیت و فیزیوتراپی رسمی برای بازیابی دامنه حرکت و عملکرد بازو درمان شود. در ورزشکاران جوانتر، به ویژه مردان، نرخ دررفتگی مجدد شانه بسیار بالا است، تقریباً ۹۰٪. جراحی اغلب برای این دسته توصیه میشود تا از آسیبهای مکرر یا آسیب بیشتر به شانه در بلندمدت جلوگیری شود. اگر امآرآی پارگی کامل روتاتور کاف را نشان دهد، جراحی نیز به احتمال زیاد برای ترمیم آناتومی آسیبدیده توصیه میشود.
دررفتگی شانه یک رویداد تروماتیک قابل توجه است که همیشه باید توسط جراح ارتوپد ارزیابی شود. اگر دچار آسیب جدیدی شدهاید، یا از دررفتگی قبلی با مشکلاتی روبرو هستید، متخصصان پزشکی ورزشی ما که دارای فلوشیپ هستند، میتوانند به شما در مسیر بهبودی کمک کنند.

دکتر آندریا ال. باورز
دکتر باورز معتقد است که راحتی و آموزش بیمار از اهمیت بالایی برخوردار است. او تلاش میکند تا بیماران خود را از نظر ذهنی، عاطفی و جسمی برای غلبه بر درد و بازیابی عملکرد و کیفیت زندگی راهنمایی کند.