شکستگی استرسی چیست؟

شکستگی استرسی زیرمجموعه‌ای از شکستگی یا «استخوان شکسته» است. با این حال، این نوع آسیب ناشی از حرکات تکراری و استفاده مداوم است که باعث آسیب‌های میکروسکوپی و در نهایت، شکستگی می‌شود. استرس تکراری ناشی از فعالیت‌هایی مانند دویدن یا پریدن، استخوان را تضعیف می‌کند و زمانی که بدن قادر به تولید استخوان جدید سریع‌تر از جذب آن نباشد، شکستگی استرسی رخ می‌دهد.

علل شایع و عوامل خطر

این وضعیت در میان ورزشکارانی که در دویدن و پریدن شرکت می‌کنند (مانند دوندگان استقامت، رقصندگان باله، و بازیکنان فوتبال) و همچنین سربازان تازه استخدام شده، شایع‌تر است. معمولاً اندام‌های تحتانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به ویژه تیبیا (استخوان ساق پا)، متاتارس‌ها (استخوان‌های پا) و استخوان ناوی (استخوان مچ پا).

علائم و تشخیص

علائم شامل درد موضعی است که با فعالیت بدنی بدتر شده و با استراحت برطرف می‌شود. یافته‌های معاینه فیزیکی معمولاً شامل حساسیت موضعی و گاهی تورم است.

تشخیص شکستگی استرسی معمولاً به صورت بالینی و بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. عکس‌برداری اولیه با اشعه ایکس ممکن است طبیعی باشد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، استاندارد طلایی برای تشخیص، ادم مغز استخوان و/یا ادم پریوست را نشان می‌دهد. در موارد شدیدتر، MRI ممکن است خط شکستگی قابل مشاهده‌ای را نشان دهد.

درمان و بهبودی

درمان شکستگی‌های استرسی شامل اصلاح فعالیت و استراحت است. مسکن‌ها برای کنترل درد استفاده می‌شوند؛ با این حال، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) باید با احتیاط مصرف شوند، زیرا می‌توانند بهبود استخوان را مهار کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است بی‌حرکت‌سازی، مانند استفاده از بوت، را برای حمایت بیشتر تجویز کند. بهبودی معمولاً 6 تا 8 هفته طول می‌کشد. در موارد شدید، بیمار ممکن است نیاز به عدم تحمل وزن، بی‌حرکت‌سازی طولانی‌مدت یا حتی مداخله جراحی داشته باشد. بهبودی برای شکستگی‌های استرسی شدید معمولاً 4 تا 5 ماه طول می‌کشد.

با یک متخصص تماس بگیرید

اگر فکر می‌کنید ممکن است استخوانی شکسته باشید یا سؤالی دارید، تماس بگیرید متخصصان ارتوپدی شهرستان بورلینگتون تا با یکی از پزشکان ماهر ما وقت ملاقات بگیرید.