فینرنون: آیا متحول‌کننده خواهد بود؟
- دستورالعمل‌های جهانی کنونی، استفاده از آنتاگونیست‌های استروئیدی گیرنده مینرالوکورتیکوئید (MRAs) را برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش‌یافته (HFrEF) توصیه می‌کنند.
- دستورالعمل‌های انجمن قلب اروپا پیشنهاد می‌کنند که MRAs استروئیدی در نارسایی قلبی با کسر جهشی کمی کاهش‌یافته (HFmrEF) در نظر گرفته شوند، اما نه در HFpEF. با این حال، استفاده از آن‌ها با افزایش خطرات هایپرکالمی، آسیب حاد کلیوی و ژنیکوماستی مرتبط بوده است.
- فینرنون یک MRA انتخابی و غیر استروئیدی است که در سال 2021 توسط سازمان غذا و دارو برای کاهش خطر کاهش پایدار نرخ فیلتراسیون گلومرولی تخمینی (eGFR)، بیماری کلیوی مرحله نهایی، مرگ و میر قلبی عروقی (CV)، انفارکتوس میوکارد (MI) و بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی (HHF) در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه (CKD) مرتبط با دیابت نوع 2 (T2D) تأیید شد.
- تأیید اولیه فینرنون بر اساس نتایج امیدوارکننده کارآزمایی محوری فاز III FIDELIO-DKD بود که نشان‌دهنده کاهش 18 درصدی در رویدادهای پیشرفت CKD و کاهش 14 درصدی در رویدادهای قلبی عروقی در مقایسه با دارونما در بیماران مبتلا به CKD و T2D بود.
- کارآزمایی FIGARO-DKD همچنین تأکید کرد که مزایای قلبی عروقی فینرنون عمدتاً ناشی از کاهش 29 درصدی خطر اولین HHF و کاهش 32 درصدی خطر نارسایی قلبی جدید در بیماران بدون سابقه قبلی نارسایی قلبی بود.
- یک تحلیل تجمیعی از پیش تعیین شده از هر دو کارآزمایی فاز III، FIDELITY، نشان داد که فینرنون نتایج قلبی عروقی و کلیوی را در مراحل مختلف شدت CKD بهبود بخشیده است.
- فینرنون، اولین MRA غیر استروئیدی، دارای قدرت و گزینش‌پذیری قابل توجهی برای MR است. این دارو از اتصال آلدوسترون و کورتیزول جلوگیری می‌کند و در نتیجه جذب کوفاکتورهای رونویسی ضروری برای بیان ژن‌های مرتبط با هیپرتروفی، التهاب و فیبروز – ویژگی‌هایی که معمولاً با فعال‌سازی MR همراه هستند – را کاهش می‌دهد.
- برخلاف MRAs استروئیدی سنتی، فینرنون توزیع متعادلی در بافت‌های قلبی و کلیوی از خود نشان می‌دهد، نیمه‌عمر کوتاه‌تری دارد، فاقد متابولیت‌های فعال است و گزینش‌پذیری MR برتری نسبت به اسپیرونولاکتون و همچنین تمایل اتصال گیرنده‌ای بالاتری نسبت به اپلرنون دارد.
- در مطالعه FIDELITY، هایپرکالمی با فینرنون شایع‌تر از دارونما بود، اما بروز رویدادهای مرتبط با هایپرکالمی از نظر بالینی معنی‌دار پایین بود، که منجر به قطع دائمی مرتبط با هایپرکالمی تنها در 1.7% از مصرف‌کنندگان فینرنون در مقابل 0.6% با دارونما در طی یک پیگیری متوسط 3 ساله شد. هایپوکالمی در بیماران تحت درمان با فینرنون کمتر شایع بود. به طور کلی، فینرنون نتایج قلبی-کلیوی را در CKD و دیابت نوع 2 با خطر هایپرکالمی قابل کنترل بهبود می‌بخشد.
- فینرنون پتانسیل امیدوارکننده‌ای در بهبود نتایج قلبی عروقی و کلیوی در کارآزمایی‌های بالینی محوری شامل بیماران مبتلا به CKD و T2D (FIDELIO-DKD و FIGARO-DKD) نشان داده است. FIDELIO-DKD و FIGARO-DKD همچنین به تأثیر مفید احتمالی فینرنون بر HFpEF اشاره می‌کنند. فینرنون کاهش قابل توجهی در پیامد ترکیبی قلبی عروقی، صرف نظر از نارسایی قلبی، نشان داد.
- گزینش‌پذیری بالاتر و توزیع بافتی متعادل آن بین قلب و کلیه‌ها مزایایی نسبت به MRAs استروئیدی سنتی، مانند اسپیرونولاکتون و اپلرنون، با خطرات کمتر هایپرکالمی و بدتر شدن عملکرد کلیه ارائه می‌دهد. کارآزمایی FINEARTS-HF نشان داد که فینرنون به طور قابل توجهی خطر بدتر شدن رویدادهای نارسایی قلبی یا مرگ قلبی عروقی را در بیماران مبتلا به HFmrEF یا HFpEF کاهش می‌دهد.
- کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام و آتی در مقیاس بزرگ، از جمله REDEFINE-HF، FINALITY-HF و CONFIRMATION-HF، با هدف روشن‌تر کردن اثربخشی و ایمنی فینرنون در طیف وسیعی از جمعیت‌های مبتلا به نارسایی قلبی، از جمله بیماران مبتلا به HFmrEF و HFpEF، انجام می‌شوند.
