مدیریت بیماری مزمن عروق کرونر: دیدگاه‌های کلیدی

در ادامه، دیدگاه‌های کلیدی از یک دستورالعمل چندجامعه‌ای برای مدیریت بیماران مبتلا به بیماری مزمن عروق کرونر (CCD) آورده شده است:

1. دستورالعمل CCD بر مراقبت تیمی و بیمارمحور تأکید دارد که عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت را همراه با هزینه‌های مرتبط در نظر می‌گیرد و تصمیم‌گیری مشترک را در ارزیابی ریسک، آزمایش و درمان ادغام می‌کند.
2. تغییر سبک زندگی و درمان‌های غیردارویی، از جمله عادات غذایی سالم و ورزش، برای همه بیماران مبتلا به CCD توصیه می‌شود.
3. بیماران مبتلا به CCD که فاقد منع مصرف هستند، تشویق می‌شوند تا در فعالیت بدنی منظم، از جمله فعالیت‌هایی برای کاهش زمان نشستن و افزایش تمرینات هوازی و مقاومتی، شرکت کنند.
4. توانبخشی قلبی برای بیماران واجد شرایط، مزایای قلبی عروقی قابل توجهی از جمله کاهش عوارض و پیامدهای مرگ و میر را فراهم می‌کند.
5. استفاده از مهارکننده‌های سدیم-گلوکز کوترانسپورتر 2 و آگونیست‌های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون برای گروه‌های خاصی از بیماران مبتلا به CCD، از جمله گروه‌های بدون دیابت، برای بهبود پیامدها توصیه می‌شود.
6. درمان طولانی‌مدت با بتا-بلاکر برای بهبود پیامدها در بیماران مبتلا به CCD در غیاب انفارکتوس میوکارد در سال گذشته، کسر جهشی بطن چپ ≤50%، یا سایر موارد مصرف اصلی برای درمان با بتا-بلاکر توصیه نمی‌شود.
7. یک مسدودکننده کانال کلسیم یا بتا-بلاکر به عنوان درمان خط اول ضد آنژین توصیه می‌شود.
8. استاتین‌ها همچنان خط اول برای کاهش چربی خون در بیماران مبتلا به CCD هستند. چندین درمان کمکی (مانند ازتیمایب، مهارکننده‌های پروتئین کونورتاز سوبتیلیسین/ککسین نوع 9 [PCSK9]، اینکلیزیران، اسید بمپدوئیک) ممکن است در جمعیت‌های خاصی استفاده شوند، اگرچه داده‌های پیامدهای بالینی برای عوامل جدیدی مانند اینکلیزیران و اسید بمپدوئیک هنوز در دسترس نیست.
9. دوره‌های کوتاه‌تر درمان ضد پلاکت دوگانه در بسیاری از شرایط ایمن و مؤثر هستند، به ویژه زمانی که خطر خونریزی بالا و خطر ایسکمیک بالا نباشد.
10. استفاده از مکمل‌های بدون نسخه یا رژیمی، از جمله روغن ماهی و اسیدهای چرب امگا-3 یا ویتامین‌ها، در بیماران مبتلا به CCD به دلیل عدم وجود منفعت در کاهش حوادث قلبی عروقی توصیه نمی‌شود.
11. آزمایش روتین دوره‌ای آناتومیک یا ایسکمیک بدون تغییر در وضعیت بالینی یا عملکردی برای طبقه‌بندی خطر یا راهنمایی تصمیم‌گیری درمانی در بیماران مبتلا به CCD توصیه نمی‌شود.
12. اگرچه سیگارهای الکترونیکی احتمال ترک موفق سیگار را افزایش می‌دهند، اما به دلیل عدم وجود داده‌های ایمنی طولانی‌مدت و خطرات استفاده مداوم، به عنوان درمان خط اول توصیه نمی‌شوند.
13. در بیماران مبتلا به CCD و آنژین محدودکننده سبک زندگی با وجود مدیریت و درمان طبق دستورالعمل و با تنگی‌های قابل توجه عروق کرونر که قابل بازگشایی هستند، بازگشایی عروق برای بهبود علائم توصیه می‌شود.
14. در بیماران مبتلا به CCD که نیاز به بازگشایی عروق برای بیماری چند رگی عروق کرونر (CAD) با CAD پیچیده و منتشر (مانند امتیاز SYNTAX >33) دارند، انتخاب جراحی بای‌پس عروق کرونر به جای مداخله کرونری از راه پوست برای بهبود بقا منطقی است.
15. در نهایت، مطالعاتی برای ارزیابی اینکه کدام مداخلات منجر به اجرای مؤثر دستورالعمل در عمل بالینی می‌شوند، مورد نیاز است. به طور مشابه، تحقیقاتی برای ارزیابی تأثیر انتشار یک دستورالعمل جدید در سطوح بیمار، کلینیک، بیمارستان، سیستم مراقبت بهداشتی و جامعه مورد نیاز است.