کاردیو-زنان و زایمان و نارسایی قلبی: نکات کلیدی

در ادامه، نکات کلیدی از یک بررسی پیشرفته در مورد کاردیو-مامایی و نارسایی قلبی (HF) آورده شده است:

1. کاردیومیوپاتی پری‌پارتوم شایع‌ترین علت نارسایی قلبی در دوران بارداری است؛ با این حال، انواع دیگری از کاردیومیوپاتی نیز ممکن است رخ دهند. در دوران بارداری، اکوکاردیوگرافی و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلب بدون کنتراست گادولینیوم ممکن است برای تشخیص علل احتمالی مفید باشند.
2. کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک اغلب در دوران بارداری تحمل می‌شود، اما عوارض آن شامل سنکوپ، نارسایی قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی و تاکی‌کاردی بطنی است. فیزیولوژی انسدادی ممکن است به دلیل کاهش پس‌بار، افزایش انقباض‌پذیری قلب و افزایش ضربان قلب در دوران بارداری بدتر شود.
3. کاردیومیوپاتی بطن راست آریتموژنیک با نرخ پایین رویدادهای آریتمیک در دوران بارداری همراه است. در یک گروه، ۲۳٪ از زنان در پیگیری میانه ۸ سال پس از زایمان جان باختند.
4. عدم فشردگی بطن چپ ممکن است با افزایش طبیعی ترابکولاسیون در دوران بارداری اشتباه گرفته شود. داده‌های محدودی در دسترس است و مطالعات کوچکی موارد پری‌پارتوم فیبریلاسیون دهلیزی و ایست قلبی ناشی از فیبریلاسیون بطنی را توصیف کرده‌اند.
5. پیشگیری از بارداری باید با بیمارانی که در حال حاضر تمایل به بارداری ندارند، مورد بحث قرار گیرد. نارسایی حاد قلبی و کاردیومیوپاتی شدید به دلیل خطرات ترومبوآمبولیک، موارد منع مصرف نسبی برای داروهای ضد بارداری هورمونی ترکیبی هستند؛ با این حال، ترجیح بیمار و پایبندی به روش‌های جایگزین مهم است. دستگاه‌های داخل رحمی پروژستینی (IUDs) گزینه ارجح برای بیماران با شرایط قلبی پرخطر هستند.
6. پیشگیری از بارداری اضطراری (یعنی IUD مسی و قرص‌های ضد بارداری اضطراری اولی‌پریستال استات و لوونورژسترل) ممکن است به طور ایمن در بیماران نارسایی قلبی پرخطر استفاده شوند.
7. درمان دارویی نارسایی قلبی در دوران بارداری شامل: بتا-بلاکرها، دیورتیک‌ها، دیگوکسین و حمایت اینوتروپیک است. مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین، مهارکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین/نپریلیزین (ARNIs)، آنتاگونیست‌های گیرنده مینرالوکورتیکوئید و مهارکننده‌های کوترانسپورتر سدیم-گلوکز-۲ (SGLT2) در دوران بارداری منع مصرف دارند.
8. درمان دارویی نارسایی قلبی در دوران شیردهی شامل: مهارکننده‌های ACE (انالاپریل، کاپتوپریل، بنازپریل)، اسپیرونولاکتون، بتا-بلاکرها، دیورتیک‌ها و دیگوکسین است. مهارکننده‌های ARNI و SGLT2 داده‌های مربوط به شیردهی ندارند و عموماً در دوران شیردهی اجتناب می‌شوند.
9. درمان دارویی نارسایی قلبی ناشی از کاردیومیوپاتی پری‌پارتوم علاوه بر این شامل موارد زیر است:
   1. در نظر گرفتن درمان ضد انعقاد: بیانیه علمی انجمن قلب آمریکا، اجماع متوسط، سطح شواهد C، را برای درمان ضد انعقاد زمانی که کسر جهشی <30% است به دلیل وضعیت هایپرکوآگولابلی پس از زایمان، ارائه می‌دهد.
   2. بروموکریپتین در حال حاضر در مطالعه کنترل شده تصادفی REBIRTH (NCT05180773) در حال بررسی است، که هم اکنون در حال ثبت‌نام بیماران در ایالات متحده و کانادا می‌باشد.
10. اگرچه بارداری برای زنان دارای دستگاه کمک‌کننده بطن چپ (LVAD) منع مصرف دارد، اما بارداری‌های ناخواسته همچنان رخ می‌دهند. در مروری بر نه بارداری، یک مورد مرگ مادر وجود داشت. سرعت LVAD ممکن است نیاز به افزایش در دوران بارداری داشته باشد تا برون‌ده قلبی افزایش یابد. دستورالعمل‌های خاصی برای درمان ضد انعقاد وجود ندارد. زایمان باید با یک تیم متخصص چند رشته‌ای برنامه‌ریزی شود.
11. در بیماران منتخب، بارداری پس از پیوند قلب قابل بررسی است. موارد منع بارداری شامل: کمتر از ۱ سال پس از پیوند، کاهش عملکرد پیوند، عدم پایبندی، آنتی‌بادی‌های اختصاصی دهنده، واسکولوپاتی قابل توجه آلوگرافت قلبی، فشار خون بالا کنترل نشده، دیابت، اختلال عملکرد کلیوی و عفونت فعال است.
    1. مایکوفنولات موفتیل و مایکوفنولیک اسید تراتوژنیک هستند و باید قطع شوند. آزاتیوپرین ممکن است به عنوان جایگزین استفاده شود.
    2. پایش توصیه شده شامل اکوکاردیوگرام در هر سه ماهه و ماهانه پس از ۲۴ هفته بارداری تا زمان زایمان است. سطوح دارویی باید در طول و پس از بارداری به دلیل تغییر حجم پلاسما کنترل شوند.
12. سه ماهه چهارم (۱۲ هفته پس از زایمان) یک بازه زمانی مهم برای پایش فشار خون، سطوح دارویی، تغییرات حجم، شیردهی، بهینه‌سازی داروها، سلامت روان، پیشگیری از بارداری و انتقال مراقبت بین تیم‌ها است.