ایست قلبی ناگهانی و مرگ در ورزشکاران: نکات کلیدی

در ادامه، نکات کلیدی که باید از یک بررسی معاصر در مورد ایست قلبی ناگهانی و مرگ در ورزشکاران رقابتی و تفریحی به خاطر بسپارید، آورده شده است:

1. تعریف ورزشکار:
   1. ادبیات پزشکی به طور گسترده ورزشکاران را به عنوان افرادی تعریف می‌کند که در ورزش‌های رقابتی شرکت می‌کنند و نیاز به تمرینات سیستماتیک و فشرده دارند؛ با این حال، این تعریف باید شامل ورزشکاران تفریحی غیررقابتی نیز باشد که برای لذت بردن یا بهبود آمادگی جسمانی در فعالیت‌های ورزشی یا بدنی شرکت می‌کنند.
   2. ورزشکاران تمام رده‌های سنی را شامل می‌شوند؛ اصطلاح “ورزشکاران پیشکسوت” (Masters athlete) عموماً برای اشاره به افراد ورزشکاری استفاده می‌شود که حداقل ۳۵ سال سن دارند و در ورزش‌های رقابتی مورد تأیید یا فعالیت‌های ورزشی یا بدنی تفریحی سطح بالا شرکت می‌کنند.
2. دیدگاه تاریخی: علوم قلب و عروق و ورزش تحت تأثیر موارد ایست قلبی ناگهانی یا مرگ قلبی ناگهانی (SCD) با دید بالا در ورزشکاران قرار گرفته‌اند که منجر به تغییراتی در عمل بالینی شده است. مثال‌ها شامل:
   1. مرگ قلبی ناگهانی جیم فیکس، دونده ۵۲ ساله با عوامل خطر بیماری قلبی عروقی (CVD) کنترل‌نشده در سال ۱۹۸۴، که منجر به شناسایی CVD به عنوان یک خطر برای SCD در ورزشکاران شد.
   2. مرگ قلبی ناگهانی فلو هایمن، بازیکن والیبال ۳۱ ساله در سال ۱۹۸۶ به دلیل دیسکسیون آئورت، که منجر به شناسایی بیماری آئورت به عنوان علت SCD در ورزشکاران شد.
   3. مرگ قلبی ناگهانی هنک گاترز، بازیکن بسکتبال ۲۳ ساله در سال ۱۹۹۰ پس از کاهش دوز درمانی بتا-بلاکر تجویز شده برای سابقه تاکی‌کاردی بطنی (VT)، که منجر به شناسایی مدیریت پزشکی ناکافی به عنوان یک خطر برای SCD شد.
   4. مرگ قلبی ناگهانی مارک-ویوین فوئه، بازیکن فوتبال ۲۸ ساله در سال ۲۰۰۳ که مانند گاترز، احیای قلبی ریوی (CPR) زودهنگام دریافت نکرد، و به شناسایی اهمیت یک برنامه اقدام اضطراری (EAP) در درمان قربانیان SCD کمک کرد.
3. اپیدمیولوژی SCD در ورزشکاران جوان:
   1. محدودیت‌هایی در توانایی اندازه‌گیری دقیق نرخ SCD در ورزشکاران جوان وجود دارد، با تخمین‌های موجود بین ۱ در ۲۴۰۰ نفر-سال و ۱ در ۴۱۷۰۰۰ نفر-سال.
   2. مردان ۲ تا ۱۰ برابر خطر بالاتری نسبت به زنان دارند؛ ورزشکاران سیاه پوست تا ۵ برابر خطر بیشتری نسبت به ورزشکاران سفید پوست دارند؛ و خطر SCD در ارتباط با بسکتبال، فوتبال، دوچرخه‌سواری و فوتبال آمریکایی نسبت به سایر ورزش‌ها بالاتر است.
4. اپیدمیولوژی SCD در ورزشکاران پیشکسوت:
   1. اکثر موارد SCD مرتبط با ورزش در ورزشکاران ≥۳۵ سال رخ می‌دهد.
   2. یک “پارادوکس ورزشی” وجود دارد، به این صورت که ورزش شدید و منظم خطر عوامل خطر CVD آترواسکلروتیک و بروز بیماری را کاهش می‌دهد، با این حال افراد دارای CVD زمینه‌ای به طور موقت خطر یک رویداد حاد را در طول ورزش شدید افزایش می‌دهند.
   3. تخمین‌های دقیق نرخ SCD در ورزشکاران پیشکسوت محدود است؛ در میان شرکت‌کنندگان کاملاً آموزش‌دیده در رویدادهای رقابتی، تخمین‌های SCD تقریباً ۰.۵۴ در هر ۱۰۰,۰۰۰ شرکت‌کننده در نیمه ماراتن‌ها، ۰.۳۹ در هر ۱۰۰,۰۰۰ شرکت‌کننده در ماراتن‌ها، و ۱.۷۴ در هر ۱۰۰,۰۰۰ شرکت‌کننده در سه‌گانه (تریاتلون) ایالات متحده است.
5. علل SCD در ورزشکاران جوان:
   1. موارد SCD در ورزشکاران رقابتی کمتر از ۳۵ سال اغلب با اشکال ارثی، ساختاری یا مادرزادی بیماری قلبی (مانند کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک، ناهنجاری‌های مادرزادی شریان کرونر، پرولاپس دریچه میترال با ویژگی‌های پرخطر، و کاردیومیوپاتی آریتمی‌زا)، سندرم‌های آریتمی مادرزادی و ژنتیکی اولیه (سندرم ولف-پارکینسون-وایت، سندرم QT طولانی، و VT پلی‌مورفیک کاتکول‌آمینرژیک)، و شرایط اکتسابی (میوکاردیت، کوموتیو کوردیس، فیبروز میوکارد ایدیوپاتیک، و سموم یا داروها [از جمله داروهای افزایش‌دهنده عملکرد]) مرتبط هستند.
   2. با این حال، شایع‌ترین علت مرگ در میان ورزشکاران رقابتی جوان، مرگ ناگهانی غیرقابل توضیح با اتوپسی منفی است.
6. علل SCD در ورزشکاران پیشکسوت:
   1. در میان ورزشکاران پیشکسوت، SCD در طول ورزش بیشتر با بیماری عروق کرونر آترواسکلروتیک (CAD) مرتبط است.
      1. هم پارگی حاد پلاک با سندرم حاد کرونری و هم بیماری ایسکمیک قلبی پایدار با ایسکمی ناشی از تقاضا که آریتمی ایسکمیک را تحریک می‌کند، مکانیسم‌های محتمل برای SCD در این ورزشکاران پیشکسوت هستند.
7. پیشگیری اولیه از SCD در ورزشکاران رقابتی جوان:
   1. ارزیابی قبل از شرکت باید برای علائم، سابقه خانوادگی، یا یافته‌های فیزیکی نشان‌دهنده شرایط قلبی مرتبط با افزایش خطر SCD ناشی از ورزش یا پیشرفت بیماری زمینه‌ای انجام شود. با این حال، ارزیابی قبل از شرکت حساسیت محدودی برای تشخیص بیماری دارد.
   2. نوار قلب ۱۲ لید قبل از شرکت می‌تواند توانایی تشخیص برخی (کانالوپاتی‌های یونی، مسیرهای فرعی، کاردیومیوپاتی‌های ژنتیکی) اما نه همه شرایط (منشاءهای غیرطبیعی کرونر، آئورتوپاتی‌ها، آریتمی‌های با واسطه آدرنرژیک) مرتبط با افزایش خطر را بهبود بخشد؛ اما با نتایج مثبت کاذب همراه است که در میان ورزشکاران سیاه پوست شایع‌تر است. داده‌های متناقضی در مورد اینکه آیا استفاده از نوار قلب قبل از شرکت با بهبود مرگ و میر فراتر از سابقه غربالگری و معاینه فیزیکی مرتبط است، وجود دارد.
   3. داده‌های کافی برای حمایت از استفاده از آزمایش‌های اضافی مانند تصویربرداری قلبی یا تست ورزش برای غربالگری ورزشی روتین وجود ندارد.
8. پیشگیری اولیه از SCD در ورزشکاران پیشکسوت:
   1. اگرچه تست ورزش روتین در افراد بدون علامت در جمعیت عمومی با کاهش مرگ و میر مرتبط نیست، دستورالعمل‌های برخی سازمان‌ها تست ورزش غربالگری را در میان ورزشکاران پیشکسوت با ≥۱ عامل خطر کرونری توصیه می‌کنند.
   2. پیامدهای پیش‌آگهی کلسیم کرونری مشتق از سی‌تی‌اسکن در ورزشکاران پیشکسوت مشخص نشده است.
9. پیشگیری ثانویه از SCD در ورزشکاران رقابتی جوان:
   1. یک برنامه اقدام اضطراری (EAP) باید برای تمام ورزش‌های رقابتی سازمان‌یافته تأکید شود.
   2. عناصر اصلی یک EAP عبارتند از: تشخیص فوری SCD، انجام CPR با کیفیت بالا، دسترسی فوری به دفیبریلاتور خارجی خودکار (AED)، و بازبینی‌های منظم و تمرین‌های AED.
10. پیشگیری ثانویه از SCD در ورزشکاران پیشکسوت:
    1. ورزشکاران پیشکسوت با CAD آترواسکلروتیک که از SCD جان سالم به در می‌برند، باید تحت طبقه‌بندی خطر قرار گیرند که شامل ارزیابی عملکرد سیستولیک بطن چپ، ایسکمی باقیمانده، و آریتمی‌های بطنی بدخیم قابل القا است. توانبخشی قلبی و درمان پزشکی مطابق با دستورالعمل‌ها باید آغاز شود.
    2. همانند ورزشکاران رقابتی جوان، یک EAP جزء حیاتی پیشگیری ثانویه برای ورزشکاران پیشکسوتی است که دچار SCD می‌شوند.
11. مسیرهای آینده:
    1. تحقیقات بیشتری برای رسیدگی به نابرابری‌های نژادی غیرقابل توضیح بین ورزشکاران سیاه پوست و سفید پوست در بروز SCD مورد نیاز است.
    2. نیاز به شناسایی بهتر ورزشکاران در معرض خطر SCD وجود دارد، که احتمالاً شامل یافته‌های منحصر به فرد نوار قلب نیز می‌شود.
    3. تلاش‌های بیشتری باید برای روشن‌تر کردن بروز واقعی SCD در ورزشکاران رقابتی جوان انجام شود تا به بهبود بهتر استراتژی‌های غربالگری پیشگیری اولیه کمک کند.

https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(24)02086-5/abstract