2024 AHA/ACC دستورالعمل مدیریت قلبی-عروقی حین و پس از عمل: نکات کلیدی

نکات کلیدی زیر از دستورالعمل چندجامعه‌ای انجمن قلب آمریکا/کالج کاردیولوژی آمریکا (AHA/ACC) در سال 2024 برای مدیریت قلبی عروقی (CV) پری‌اپراتیو در جراحی‌های غیرقلبی، قابل یادآوری هستند:

1. این دستورالعمل جایگزین «دستورالعمل ACC/AHA 2014 در مورد ارزیابی و مدیریت قلبی عروقی پری‌اپراتیو بیماران تحت جراحی غیرقلبی» می‌شود که قبلاً منتشر شده بود. خلاصه دستورالعمل که به طور همزمان منتشر شده است، شامل مقایسه‌هایی با نسخه 2014 این دستورالعمل و با «دستورالعمل‌های انجمن قلب اروپا 2022 در مورد ارزیابی و مدیریت قلبی عروقی بیماران تحت جراحی غیرقلبی» می‌باشد.
2. دستورالعمل 2024 رویکردی گام به گام را برای ارزیابی قلبی عروقی پری‌اپراتیو تشویق می‌کند. برای بیمارانی که بیماری قلبی عروقی (CVD) یا عوامل خطر شناخته شده، یا علائمی نگران‌کننده برای CVD دارند، استفاده از ابزارهای معتبر پیش‌بینی خطر مانند شاخص خطر قلبی بازنگری شده (RCRI) یا ماشین‌حساب‌های برنامه ملی بهبود کیفیت جراحی (NSQIP) می‌تواند به تصمیم‌گیری بالینی کمک کند.
3. تست استرس پیش‌ازعمل باید فقط در بیماران بسیار منتخب، از جمله کسانی که ظرفیت عملکردی ضعیف یا ناشناخته دارند و در معرض خطر بالای حوادث پری‌اپراتیو بر اساس یک ابزار خطر معتبر هستند، انجام شود (توصیه کلاس 2b). بیمارانی که در معرض خطر پایین حوادث پری‌اپراتیو هستند، ظرفیت عملکردی خوبی دارند، یا کسانی که تحت عمل‌های جراحی کم‌خطر قرار می‌گیرند، نباید تحت تست استرس روتین قرار گیرند (توصیه کلاس 3).
4. این دستورالعمل بر رویکرد تیمی و بیمارمحور در مراقبت‌های پری‌اپراتیو، به ویژه برای بیماران با بیماری قلبی عروقی پیچیده یا ناپایدار، تأکید دارد. 
5. مهارکننده‌های سدیم-گلوکز کوترانسپورتر-2، که برای نارسایی قلبی و/یا دیابت تجویز می‌شوند، باید 3-4 روز قبل از جراحی برنامه‌ریزی شده قطع شوند تا خطر اسیدوز متابولیک پری‌اپراتیو کاهش یابد (توصیه کلاس 1).
6. برای اکثر بیماران تحت درمان با داروهای ضدانعقاد، قطع داروهای ضدانعقاد خوراکی مستقیم یا وارفارین قبل از جراحی مناسب است، و پل‌زنی با هپارین تزریقی ممکن است به دلیل افزایش خطر خونریزی مضر باشد (توصیه کلاس 3 برای پل‌زنی). در بیماران با خطر بالای ترومبوتیک، از جمله کسانی که دریچه‌های میترال مکانیکی دارند، ترومبوز بطن چپ در 3 ماه گذشته، و فیبریلاسیون دهلیزی (AF) با سکته مغزی اخیر، پل‌زنی با هپارین یا هپارین با وزن مولکولی پایین می‌تواند خطر ترومبوآمبولیک را کاهش دهد (توصیه کلاس 2a).
7. فیبریلاسیون دهلیزی (AF) یک مشکل شایع پری‌اپراتیو است و رسیدگی به عوامل پزشکی تحریک‌کننده AF سریع مانند کم‌خونی و سپسیس منطقی است (توصیه کلاس 2a). در نظر گرفتن ضدانعقاد پس از عمل برای پیشگیری از سکته مغزی منطقی است، با در نظر گرفتن خطرات خونریزی (توصیه کلاس 2a). AF که به تازگی در دوره پری‌اپراتیو تشخیص داده می‌شود، باید منجر به پیگیری سرپایی کاردیولوژی برای نظارت بر AF و مدیریت ضدانعقاد شود (توصیه کلاس 1). 
8. آسیب میوکارد پس از جراحی غیرقلبی (MINS)، شامل هر دو نوع 1 و نوع 2 انفارکتوس میوکارد، با افزایش مرگ و میر 30 روزه پس از عمل همراه است، و پیگیری سرپایی قلبی عروقی منطقی است (توصیه کلاس 2a). درمان پزشکی بهینه برای MINS نامشخص باقی می‌ماند، به ویژه با توجه به اینکه مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیک ناهمگن هستند، اما درمان ضدترومبوتیک ممکن است برای کاهش خطر حوادث بعدی منطقی باشد (توصیه کلاس 2b).

https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacc.2024.06.013?_ga=2.27284601.499063444.1727705030-1515867254.1727705027