تازه‌های پزشکی قلب و عروق: بخش دوم
- نارسایی قلبی
- سماگلوتاید برای درمان نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ‌شده (سپتامبر ۲۰۲۴ LANCET)
شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که درمان‌های دارویی هدف‌گرفته‌شده بر مسیرهای متابولیک ممکن است بار پیامدهای قلبی عروقی را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ‌شده (HFpEF) کاهش دهند. در یک متاآنالیز اخیر که شامل بیش از ۳۷۰۰ بیمار مبتلا به HFpEF و چاقی بود، درمان با آگونیست گیرنده پپتید شبه گلوکاگون (GLP-1) سماگلوتاید، نرخ رویدادهای تشدید نارسایی قلبی را در مقایسه با دارونما کاهش داد. یک تحلیل زیرگروهی نشان داد که بیمارانی با شاخص توده بدنی (BMI) ≥۳۵ کیلوگرم بر متر مربع، بیشتر از بیمارانی با BMI پایین‌تر از سماگلوتاید بهره می‌برند.
نتیجه‌گیری: در بیماران مبتلا به HFpEF و چاقی، ما درمان با آگونیست گیرنده GLP-1 و مداخلات سبک زندگی برای کاهش وزن را به جای تنها مداخلات سبک زندگی پیشنهاد می‌کنیم؛ بیمارانی با BMI بالاتر ممکن است بیشتر از درمان با آگونیست GLP-1 نسبت به بیماران با BMI پایین‌تر بهره ببرند. - توانبخشی قلبی برای نارسایی قلبی در خانه (ژوئیه ۲۰۲۴ COCHRANE DATA BASE REVIEW)
توانبخشی قلبی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مفید است، اما هنوز مشخص نیست که آیا روش‌های جدیدتر توانبخشی قلبی (مانند برنامه‌های خانگی) به اندازه برنامه‌های ارائه شده در یک مرکز توانبخشی تخصصی (مانند بیمارستان) موثر هستند یا خیر. در یک متاآنالیز اخیر که شامل بیش از ۲۰۰۰ بیمار بود که عمدتاً کسر جهشی <۴۵ درصد داشتند، توانبخشی قلبی نرخ بستری شدن به هر دلیل را کاهش داد و کیفیت زندگی را در شش ماه بهبود بخشید. مکان توانبخشی تأثیر قابل توجهی بر مزایای توانبخشی قلبی بر این پیامدها نداشت. - درمان با آفیکامتن برای کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک و انسداد علامت‌دار مسیر خروجی بطن چپ (ژوئیه ۲۰۲۴ NEJM)
بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (HCM) ممکن است دچار تنگی نفس یا سایر علائم ناشی از انسداد مسیر خروجی بطن چپ (LVOT) شوند که در گذشته با داروهای اینوتروپیک منفی یا درمان کاهش سپتوم (مانند میوکتومی جراحی) درمان می‌شدند. در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده بر روی نزدیک به ۳۰۰ بیمار مبتلا به HCM و علائم انسداد LVOT، بیمارانی که آفیکامتن (یک مهارکننده خوراکی میوسین قلبی در حال بررسی) دریافت کردند، علائم نارسایی قلبی شدید کمتری داشتند و کیفیت زندگی بهتری نسبت به دریافت‌کنندگان دارونما نشان دادند. اگرچه نگرانی‌هایی وجود داشت که مهارکننده‌های میوسین می‌توانند خطر فیبریلاسیون دهلیزی (AF) را افزایش دهند، اما نرخ AF در این کارآزمایی بین گروه‌ها مشابه بود. - آکورامیدیس برای درمان آمیلوئیدوز قلبی ترانس‌تیرتین (می ۲۰۲۴ NEJM)
در بیماران مبتلا به آمیلوئیدوز قلبی ترانس‌تیرتین (ATTR) و علائم نارسایی قلبی (HF)، درمان با عاملی که از شکسته شدن تترامر‌های ATTR جلوگیری می‌کند، بقا را بهبود بخشیده است. در یک کارآزمایی اخیر بر روی بیش از ۶۰۰ بیمار مبتلا به آمیلوئیدوز قلبی ATTR و علائم HF، بیمارانی که به طور تصادفی به درمان با تثبیت‌کننده ATTR آکورامیدیس اختصاص داده شدند، نرخ بستری شدن کمتری را طی ۳۰ ماه در مقایسه با دارونما داشتند. برخلاف تافامیدیس، دارویی با مکانیسم اثر مشابه، آکورامیدیس مرگ و میر را در مقایسه با دارونما کاهش نداد.
نتیجه‌گیری: برای بیماران مبتلا به آمیلوئیدوز قلبی ATTR و علائم HF، درمان با تافامیدیس را توصیه می‌کنیم. - آهن وریدی در نارسایی قلبی (آوریل ۲۰۲۴ EHJ META ANALYSIS)افراد مبتلا به نارسایی قلبی (HF) و کمبود آهن باید درمان شوند، اما گروه‌های متخصص در مورد مزایای درک شده اختلاف نظر دارند. در یک متاآنالیز جدید که شامل بیش از ۴۵۰۰ بیمار شرکت‌کننده در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده بود، آهن وریدی نرخ بستری شدن به دلیل مشکلات قلبی عروقی را در مقایسه با دارونما کاهش داد؛ مرگ و میر به هر دلیل کاهش نیافت. این یافته رویکرد پیشنهادی ما برای استفاده از آهن وریدی را تأیید می‌کند، اگرچه آهن خوراکی نیز ممکن است منطقی باشد. مکمل آهن باید پس از پر شدن ذخایر متوقف شود، زیرا تجمع بیش از حد آهن برای قلب سمی است.
- سماگلوتاید برای درمان نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ‌شده (سپتامبر ۲۰۲۴ LANCET)
- کاردیولوژی پیشگیرانه
- بیومارکرها برای طبقه‌بندی خطر ۳۰ ساله قلبی عروقی (سپتامبر ۲۰۲۴ NEJM)
استفاده از برآوردهای خطر ۱۰ ساله برای هدایت پیشگیری اولیه از بیماری‌های قلبی عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD) به خوبی تثبیت شده است؛ با این حال، شواهد حمایت‌کننده از ارزیابی خطر ۳۰ ساله ASCVD کمتر قوی است. تجزیه و تحلیل یک کوهورت تقریباً ۲۸۰۰۰ زن میانسال بدون ASCVD نشان داد که سطوح پایه پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی پایین و لیپوپروتئین(a) هر کدام به طور مستقل با افزایش خطرات رویدادهای اصلی ASCVD در پیگیری ۳۰ ساله مرتبط بودند. سطوح بالای هر سه بیومارکر بالاترین خطر ASCVD را به همراه داشت. این تحلیل دقت طبقه‌بندی خطر مبتنی بر بیومارکر را با برآوردهای خطر ۳۰ ساله ماشین‌حساب خطر ASCVD مقایسه نکرد. - ماشین‌حساب خطر PREVENT برای خطر قلبی عروقی (ژوئیه ۲۰۲۴ JAMA INTERN MED)
نگرانی‌هایی وجود دارد که ماشین‌حساب‌های خطر قبلی بیماری‌های قلبی عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD) خطر بروز ASCVD را در جمعیت‌های معاصر ایالات متحده (US) بیش از حد تخمین می‌زنند. در مطالعه‌ای بر روی یک کوهورت نماینده ملی ایالات متحده، ماشین‌حساب PREVENT 2023 میانگین خطر ۱۰ ساله ASCVD تخمین‌زده شده را در مقایسه با معادلات کوهورت ترکیبی ۲۰۱۳ (PCEs؛ ۴.۳ در مقابل ۸.۰ درصد) پایین‌تر نشان داد. برآوردهای خطر ۱۰ ساله پایین‌تر در تمام زیرگروه‌های سنی، جنسیتی و نژادی مشاهده شد. بیشترین تفاوت‌ها برای بزرگسالان سیاه‌پوست و افراد ۷۰ تا ۷۵ ساله بود. ماشین‌حساب PREVENT احتمالاً یک اصلاح کاهشی مهم برای برآوردهای خطر ASCVD توسط PCEs 2013 ارائه می‌دهد و ابزاری مناسب برای طبقه‌بندی خطر قلبی عروقی در جمعیت‌های ایالات متحده است.
- بیومارکرها برای طبقه‌بندی خطر ۳۰ ساله قلبی عروقی (سپتامبر ۲۰۲۴ NEJM)
- بیماری دریچه‌ای قلب
- ضد انعقادهای خوراکی در بیماران تحت ایمپلنت دریچه آئورت از طریق کاتتر (سپتامبر ۲۰۲۴ NEJM)
بسیاری از بیماران تحت ایمپلنت دریچه آئورت از طریق کاتتر (TAVI) برای تنگی آئورت، به دلیل بیماری‌های همزمان (شایع‌ترین آنها فیبریلاسیون دهلیزی) اندیکاسیون برای ضد انعقاد خوراکی مزمن دارند. یک کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده با برچسب باز بر روی بیش از ۸۵۰ بیمار دریافت‌کننده ضد انعقاد خوراکی و تحت TAVI نشان داد که بیمارانی که ضد انعقاد خوراکی را ادامه دادند، نرخ مشابهی از رویدادهای ترومبوآمبولیک و سکته مغزی با کسانی داشتند که ضد انعقاد خوراکی را برای این روش قطع کردند. خونریزی در گروه ادامه درمان بیشتر از گروه قطع درمان بود، اگرچه نرخ خونریزی‌های شدید مشابه بود. این یافته‌ها در انتخاب ادامه یا قطع ضد انعقادهای خوراکی در بیماران تحت TAVI راهنمایی می‌کنند. - TAVI در مقابل SAVR در بیماران مبتلا به تنگی شدید آئورت با خطر جراحی پایین یا متوسط (اوت ۲۰۲۴ NEJM)
داده‌ها در مورد استراتژی بهینه برای مداخله دریچه‌ای در بیماران مبتلا به تنگی شدید آئورت (AS) علامت‌دار و خطر جراحی پایین، کافی نیست. در یک کارآزمایی بر روی بیش از ۱۴۰۰ بیمار با AS شدید و خطر جراحی پایین یا متوسط که به طور تصادفی به ایمپلنت دریچه آئورت از طریق کاتتر (TAVI؛ قابل اتساع با بالون یا خودگسترش‌شونده به صلاحدید پزشک) یا تعویض دریچه آئورت جراحی (SAVR) اختصاص داده شدند، بروز مرگ یا سکته مغزی در یک سال با SAVR بیشتر بود. پس از TAVI، فیبریلاسیون دهلیزی تازه شروع شده کمتر شایع بود، اما ایمپلنت ضربان‌ساز دائمی شایع‌تر بود. - انتخاب دریچه از طریق کاتتر برای بیماران مبتلا به تنگی شدید آئورت و حلقه آئورت کوچک (اوت ۲۰۲۴ NEJM)
بیماران مبتلا به حلقه آئورت کوچک و تنگی شدید آئورت (AS) که تحت ایمپلنت دریچه آئورت از طریق کاتتر (TAVI) قرار می‌گیرند، در معرض خطر بالای اختلال عملکرد دریچه بیوپروتزیک هستند. برای بررسی تأثیر نوع دریچه مصنوعی بر این عارضه، بیش از ۷۰۰ بیمار با AS شدید و حلقه آئورت کوچک به طور تصادفی برای دریافت دریچه سوپراآنولار خودگسترش‌شونده یا دریچه قابل اتساع با بالون اختصاص داده شدند. در ۱۲ ماه، نرخ پیامد ترکیبی مرگ، سکته مغزی ناتوان‌کننده یا بستری مجدد برای نارسایی قلبی بین گروه‌ها مشابه بود، اما خطر اختلال عملکرد دریچه بیوپروتزیک در گروه دریافت‌کننده دریچه سوپراآنولار خودگسترش‌شونده کمتر بود. برای بیماران مبتلا به AS شدید با حلقه آئورت کوچک که تحت TAVI قرار می‌گیرند، دریچه سوپراآنولار خودگسترش‌شونده عموماً ترجیح داده می‌شود. - پیامدهای بلندمدت پس از مداخله برای تنگی شدید آئورت (اوت ۲۰۲۴ NOTION TRIAL EHJ)
داده‌های محدودی برای مقایسه پیامدهای بلندمدت پس از ایمپلنت دریچه آئورت از طریق کاتتر (TAVI) در مقابل تعویض دریچه آئورت جراحی (SAVR) برای تنگی شدید آئورت (AS) در دسترس است. در یک کارآزمایی اخیر بر روی ۲۸۰ بیمار با AS شدید که به طور تصادفی برای دریافت دریچه بیوپروتزیک از طریق TAVI یا SAVR اختصاص داده شدند، نرخ مرگ و میر در ۱۰ سال بین دو گروه مشابه بود. تخریب شدید دریچه پس از TAVI کمتر شایع بود، اما نرخ نارسایی دریچه بیوپروتزیک با TAVI و SAVR مشابه بود. - بتا-بلاکر انتخابی قلبی در بیماران با خطر بالای تشدید COPD (می ۲۰۲۴ BICS TRIAL JAMA)
مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند که استفاده از بتا-بلاکر انتخابی قلبی ممکن است خطر مرگ و تشدید COPD را در بیماران مبتلا به COPD کاهش دهد؛ با این حال، یک کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده در بیماران بدون اندیکاسیون قلبی، افزایش احتمالی در تشدیدهای شدید COPD را نشان داد. در یک کارآزمایی جدید چندمرکزی، ۵۱۵ بیمار مبتلا به COPD متوسط تا شدید و تشدیدهای مکرر (۲ بار یا بیشتر در سال) به طور تصادفی برای دریافت بیزوپرولول با دوز تنظیم شده تا ۵ میلی‌گرم در روز یا دارونما اختصاص داده شدند. تشدیدهای COPD متوسط تا شدید گزارش‌شده توسط بیمار و بستری شدن‌های ناشی از COPD در دو گروه درمانی تقریباً یکسان بود. عوارض جانبی جدی نیز مشابه بودند. این داده‌ها نشان می‌دهند که در بیماران مبتلا به COPD اما بدون اندیکاسیون قلبی عروقی، بتا-بلاکر انتخابی قلبی احتمالاً ایمن است اما در کاهش تشدیدهای COPD مفید نیست. - رویدادهای قلبی مرتبط با RSV در بزرگسالان (ژوئن ۲۰۲۴ JAMA INTER MED)
اگرچه عفونت ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV) در بزرگسالان معمولاً خفیف است، اما در برخی موارد می‌تواند پیامدهای شدیدی داشته باشد. در یک مطالعه مقطعی که پنج فصل RSV را در بر می‌گرفت، شیوع وزنی یک رویداد قلبی حاد در میان بیش از ۶۰۰۰ بزرگسال بستری‌شده بالای ۵۰ سال با RSV تأیید شده آزمایشگاهی، ۲۲ درصد بود. شایع‌ترین رویدادهای قلبی، نارسایی حاد قلبی و بیماری ایسکمیک حاد قلبی بودند. اگرچه بیشتر رویدادها در بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی رخ دادند، ۸.۵ درصد در افرادی بودند که بیماری قلبی عروقی شناخته شده نداشتند. این نتایج بر مزایای بالقوه اقدامات پیشگیرانه برای RSV، به ویژه برای بزرگسالان مبتلا به بیماری قلبی عروقی تأکید می‌کند.
- ضد انعقادهای خوراکی در بیماران تحت ایمپلنت دریچه آئورت از طریق کاتتر (سپتامبر ۲۰۲۴ NEJM)
